PSE GREQIA THOTE JO

PSE GREQIA THOTE JO

Gjergj Buxhuku

Vizita e presidentit grek Stefanopulos ishte rast kulmor, që bëri të mundur të shpaloste në publik të vërtetat dhe problemet e mëdha dhe të rënda, të fshehuara me mjeshtëri për shumë kohë, që qëndrojnë ndërmjet dy popujve dhe vendeve. Jo vetëm brenda vendit por edhe jashtë tij u përhap jehona e problemeve, që ekzistojnë ndërmjet vendeve tona. As më shumë e as më pak vetë televizioni i njohur “Euronews” i bëri jehonë përplasjes së Tiranës duke cituar si radhë ndonjëherë Çamërinë, Epirin e Veriut dhe përplasjen e armatosur të vitit 1947.
Qartë u pa se kreu i shtetit shqiptar, në mbrojtjen e të drejtave njerëzore dhe pronësore të popullsisë çame dhe shqiptare në përgjithësi në Greqi, si edhe zgjidhjen e çështjes së Kosovës u la vetëm nga politika dhe institucionet e tjera ekzekutive të vendit të tij. Opinioni publik e mbështeti fuqishëm qëndrimin e kreut të shtetit shqiptar. Nga ana tjetër ishte kuptimplotë heshtja e turpshme e gazetave partiake ndaj përplasjes së hapur dhe të paprecedent në konceptet dhe idetë e presidentëve respektivë për çështjet e mëdha të mësipërme. Siç duket politikanëve shqiptarë u është mbushur mendja top se nuk mund të qëndrojnë dhe as të vijnë në pushtet pa marrë aprovimin e Athinës. Mbase kanë edhe të drejtë nëse do të shikojmë dhe vlerësojmë historinë dhe rrjedhjen e ngjarjeve në periudhën postdiktatoriale shqiptare. Aq më shumë nëse shikon se praktikisht marrëdhëniet ekonomike ndërmjet Shqipërisë dhe Greqisë janë shumë të ngjashme me ato të një vasali të thjeshtë kolonial. Pikërisht këtu është edhe vetë problemi i vërtetë ndërmjet dy vendeve. Dhe në fakt grekët zotërojnë praktikisht të gjitha degët strategjike të ekonomisë shqiptare. Janë me qindra e qindra milionë euro, që çdo vit dalin jashtë Shqipërisë, duke u drejtuar në arkat e Athinës. Me paratë shqiptare që me aq mund dhe gjak sigurohen nga emigrantët tanë jashtë vendit dhe ndihmat e botës jo vetëm mbushen xhepat e monopolistëve grekë, pronarë të degëve strategjike të Shqipërisë, por dhe i krijohen vendit tonë probleme të panumërta me qëllimin e vetëm për ta mbajtur në mënyrë të përhershme në tension dhe në mungesë stabiliteti shoqëror. Mjafton të kujtojmë krijimin e problemeve të stisura të Himarës ku me paratë shqiptare, praktikisht paguhen për t’u emërtuar minoritarë banorët e saj, për të kuptuar sesa të fuqishëm janë pozitat greke në Shqipëri. Nuk është vendi për të përmendur ngjarjet e ‘97 për të mos ta ndërlikuar tej mase problemin. Të mos harrojmë se këto pozita janë siguruar në vite me paaftësinë shtetformuese shqiptare, mirëkuptimin e plotë të një pjese të konsiderueshme të politikës dhe deri në bashkëpunimin e hapur të kësaj pjese politikanësh me oligarkët grekë në rrjepjen e vazhdueshme të popullit të tyre. Padyshim për të shkuar deri këtu duhet të përmendim se shteti grek në mënyrë sistematike dhe të organizuar ka vepruar për të kapur fillimisht ekonominë dhe më pas edhe politikën shqiptare dhe për ta detyruar të veprojë kundër interesave të qytetarëve të vet. Duke shfrytëzuar varfërinë shqiptare, mungesën totale të eksperiencës së ndërtimit të shtetit demokratik dhe korrupsionin masiv të vendimmarrësve shqiptarë, u arrit që në vitet e para të rrëzimit të sistemit komunist në Shqipëri të hidhen tentakulat ekonomike dhe financiare të përfaqësuesve të oligarkisë greke. Kryesisht këta të fundit ishin përfaqësues të minoritetit grek, por më pas edhe politikanë shqiptarë, që në skemën e pushtimit ekonomik u bënë bashkëpunëtorë të të parëve. Zaptimi ekonomik u shoqërua me presione të forta politike ndërkombëtare, që edhe në disa çaste kur shteti shqiptar tregoi disa shenja vullneti të brendshëm se dëshironte të dilte nga dara e parapërgatitur greke, bënë që këto përpjekje të dështonin. Më pas erdhën ngjarjet e piramidave, që shënuan edhe shkrirjen e pushtetit ekonomik grek me atë politik në Shqipëri. Kapja e pushtetit ekonomik, politik u shoqërua gjithashtu me kapjen e medias duke mbyllur kështu edhe qarkun për shpresat e rilindjes shqiptare. Janë pikërisht përshkrimet e mësipërme që shkurtimisht mund të shpjegojnë se ku e gjen forcën presidenti grek për t’i thënë jo të qartë dhe të prerë çështjes çame dhe çështjes së Kosovës të ngritura në vetmi nga homologu i tij shqiptar.
Duhet ta pranojmë se ishte zëri i presidentit shqiptar i vetmi që përfaqësoi në memecërinë institucionale shqiptare, shpresat e 300 mijë çamëve për të rifituar të drejtat e tyre të mohuara në dekada nga Greqia. E njëjta gjë edhe për zgjidhen e çështjes së Kosovës. Ndryshe turpi do të ishte i plotë për të gjithë ne pa përjashtim. Opinioni publik e mbështeti qartë një qëndrim të tillë. Pavarësisht fuqisë greke frika e politikës shqiptare, të papërlyer në afera ekonomike, për të mos u shprehur dhe për të mos mbrojtur hapur interesat e qytetarëve dhe vendit të saj në rastin e dhënë, është e gabuar. Nuk kihet parasysh këtu se shqiptarët sot nuk janë shqiptarët e 15 ose edhe 7 viteve përpara. Emancipimi shoqëror i shqiptarëve ka bërë që ata të mos kënaqen vetëm për mbijetesë fiziologjike. Punësimi, arsimimi dhe jetesa në vende të huaja kanë dhënë ndikimin e tyre pozitiv sidomos te rinia shqiptare. Ata e kanë kuptuar se ku qëndrojnë rrënjët e vërteta të varfërisë së tyre. Qindra e qindra milionë eurot para djerse dhe gjaku të tyre tashmë janë identifikuar se shkojnë në xhepat e monopolistëve greko –shqiptarë. Në kushte të tilla edhe reagimi i tyre tashmë nuk është i paorientuar. Në mjaft raste përfshi edhe ndeshje sportive ata e kanë bërë të qartë se e dinë shumë mirë se cilat janë problemet e vërteta ndërmjet Shqipërisë dhe Greqisë. Edhe ata e dinë se organizimi dhe shprehja e vullnetit të shqiptarëve do të bëjë të mundur prishjen e sigurtë të qarkut të hekurt të zgjedhës ekonomike dhe politike greke në qafën e shqiptarëve. Të mos harrojmë se sot shqiptarët duhet të llogariten si një komb prej të paktën 7 milionë banorësh duke patur parasysh çlirimin e Kosovës nga zgjedha serbe. Forca e shqiptarëve për zhvillim është shumë më e madhe sesa më parë. Gjithashtu, edhe grekët e dinë mirë për sa më sipër.
Bashkë me heqjen e zgjedhës ekonomiko -politike do të zhduken edhe privilegjet përrallore greke në Shqipëri. Të vetmit, që nuk e kanë kuptuar janë politikanët shqiptarë, që si zakonisht në historinë tonë janë të fundit në radhë. Kuptohet këtu nuk e kemi fjalën për politikanët shqiptarë të panjollosur dhe që e dëshirojnë zhvillimin e vendit dhe qytetarëve të tyre. Dhe nëse sot nuk ka shumë të tillë me siguri vullneti i shqiptarëve do të bëjë që të dalin të tjerë në skenë. Kush e kupton se dëshira e shqiptarëve për të qenë të barabartë në vendin e tyre me të huajt do të realizohet me çdo kusht, do të jetë edhe fitimtari politik në afatgjatë në Shqipëri. Ajo që shqiptarët kërkojnë është asgjë më shumë se fitimi i dinjitetit të nëpërkëmbur të paktën në vendin e tyre!

sepse nuk ka cam