Kompania e zhabave Edvin-Braçjane për tragjedinë

Kompania e zhabave Edvin-Braçjane për tragjedinë

Bashkim Kadiu


Me lakuriqësinë e tij Edvin Rama, ky gallofoman karrierist e despotik, këto ditë historike për mbarë kombin shqiptar, përçon nëpërmjet disa mediave televizive thirrjen e tij të radhës për qëllime politike. Ditën kur Shqipëria ftohet zyrtarisht për t'u bërë pjesë e Aleancës të Atlantikut, kreu i PS-së së bashku me disa shokë brenda llojit të tij, bëhen ballorë të një mitingu me thirrjen drejtuar popullit përgjatë bulevardit kryesor të Tiranës. Ashtu si i ka dhënë provat gjatë kësaj karriere të turpshme në "Politikën shqiptare", ky virus i së keqes, që shket mbi fatkeqesinë e Gërdecit duke e futur atë dhembje në llumin e politikës së tij, kërkon të penetrojë në ditët e zisë së tjetrit nëpërmjet thirrjeve të tij antinjerëzore, amorale e të shfaqet në ekran si një shenjtor i djallit vete. Në këtë sjellje imorale te tij, bashkërendit dhe shtangisti Meta dhe gallofi Bello, që duke mos ruajtur etikën njerëzore, duke mos respektuar e nderuar fatkeqësinë e të tjerëve arrijnë deri aty sa mbi këtë zi mbarëkombëtare të ndërtojnë fronin e tyre karrieristo politike. Le të mos i kujtojmë të kaluarat e tyre gjatë karrierës politike, pasi kushdo do të ndjehej i ofenduar nga bëmat e tyre, ndaj me bindje them: Fatkeqësia e tjetrit zbulon të mirën dhe të keqen e cilitdo prej nesh. Këta gardistë të kuq, komsomolas karrieristë me të drejtë prej secilit prej nesh futen në kategorinë e së keqes.

Edvini doli në ekranin televiziv dhe bëri thirrje "në emër të popullit" që Berisha duhet të hiqet nga posti Kryeministrit, të dorëzoi mandatin e deputetit. Qesharake, por aq dhe i neveritshëm sjellja e tij që e ka karakterizuar gjatë gjithë jetës kur thotë "Në emër të popullit". A nuk të shpie kjo shprehje e tij dekada të shkuara të diktaturës Hoxhiste, kur mijëra e qindra të pafajshëm vriteshin "Në emër të popullit".

Parada e bëmave të tij i solli fatkeqësine PS-së, e përçau, e përdhunoi dhe se fundi si një kaposh mbi plehra demostron sjelljen e tij prej aventurieri politik ordiner. Ai, apo cilido politikan dështak i llojit brenda llojit të heshte, në të kundërtën vërtetohet katercipërisht se ke të bësh me aventurierë të llojit PS. Organet kompetente duhet që brenda korrnizës ligjore t'i ndalojnë këta çapaçulat "Politikan Aventurierë" që kërkojnë që mbi fatkeqësinë e tjetrit të bëjnë karrierë.

Nuk mund të mos kujtosh bëmat e fatkeqësisë që i kanë sjellë gjatë këtyre 18 vjetëve të demokracisë nostalgjikët komunistë, pinjollët e tyre që për nga etiketimi mund t'i quash mafioz të kuq. Vetëm 1997-ta, është pasqyrimi i së vërtetës së hidhur historike për cilindo shqiptar të ndershëm, e kësaj radhe mbasi nuk i eci me forcën e djallit, në tragjedinë e Gërdecit, Edvini me shokë, veshën petkun e babait të tyre shpirtëror e nëpërmjet pamjes se tyre të neveritshme se gjoja i vinte keq për fatkeqët, bën thirrje për rebelim bolshevik. Ai duhet të dijë se fjala "homazh" nuk vjen nëpërmjet një parade alla Edvinjançe, por nëpërmjet një dhimbje njerëzore që do të thotë homazh dhe jo manipulim apo thirrje imorale të piketuara e të hedhura nga njerëzit e Edvinit siç ishte thirrja më antinjerëzore e stilit turbullues, e pa moral ku thuhej: "Rroftë vdekja, poshtë qeveria".

Kjo thirrje që mbart në vetvete shpirtin e zi, cinik e aventuresk të një grupimi të manipuluar tregoi më së miri origjinën e këtyre politikanëve dështakë e ta paskrupullët, të një grupimi "Politikanësh" harbutër. Nuk është thjesht thirrja e tij që Berisha të ikë, por qëndrimi i tij është i thellë që të godasë dhimbjen që po kalon populli ynë i sakrifikuar për këtë demokraci. Të godasë homazhin që i bën një popull i tërë tragjedisë së Gërdecit për përfitime karrieriste duke u veshur me lëkurën e qengjit, kur të gjithë e dimë lakuriqësinë e tij të reklamuar në shtyp, media televizive, si brenda dhe jashtë shtetit. Ky pra, është gallofomani Edvin Rama dhe pasuesit e tij. Manipulimi i Edvinit në lidhje me qëndrimin e Berishës gjatë qeverisjes që është në konsideratë nga ndërkombëtarët dhe popullit shqiptar, kultivon tek shokët e idealit të tij karrierist atë që i papërmbajtshëm Ulqini, u paraqit si aktor tragjik por me zemër djalli që harron se porti më i madh i vendit, qyteti i kulturës demokratike, Durrësi, është cënuar nga depozitat e benzolit, benzinës e mazutit.