Humbja e kontrollit nga mbidoza apo Dhune.

Në një emision televiziv mjaft të afërt në kohë, në të cilin janë të ftuar zakonisht edhe komentues ngjarjesh, herën e fundit ishin pjesëmarrës edhe dy prej tyre. Ky emision ndiqet nga një masë e madhe shikuesish, édhe për meritë të drejtuesit të emisionit, i cili i nxit të ftuarit, në njëfarë mënyre, që të shmangin konformizmin. Megjithatë duket se kemi trashëguar nga diktatura enveriste, veç të tjerave, edhe një të keqe të madhe: autocensurën. Para se të flasim për ngjarjen skandaloze të qëndrimit të Edi Ramës ndaj diplomatit Egin Ceka në Vjenë, që është trajtuar gjerësisht në të gjitha mediat tona, le të themi diçka edhe për atë që përmendet shpesh si mendësí komuniste në vendin tonë, e përhapur si në asnjë vend të Europës së tanishme, për të mos bërë krahasime në përmasa globale. A gjendet vend tjetër, me përjashtim të vendit tonë, që të konkurrojë për zgjedhjet si te né, ku janë të rreshtuara në koalicionin e së majtës së Edvinit edhe katër parti që janë të ekstremit të majtë, dy prej të cilave emërtohen komuniste dhe dy të tjera quhen të Partisë së Punës? Në Gjermani, janë përjashtuar edhe mësues nga puna, si pronazistë! Propaganda naziste është e ndaluar me ligj. Në Itali, propaganda fashiste e Musolinit, në një periudhë të shkurtër fill pas Luftës II Botërore, deputeti Almirante i Aleancës Nacionale pati disa pikëpamje fashiste. Por edhe ai nuk u shty gjer në Ringritjen e Statujave të Duçes, siç ndodh te né që kërkohet “të rilindin” shtatoret e Enverit. Statujat e tij të panumërta u përlanë nga uragani popullor. Tani është bash ajo mendësi komuniste që u jep dorë nostalgjikëve të vënë në piedestal pikërisht atë rrëzim që bëri një popull i tërë të cilin nuk e bllokoi dot R. Alia, jo nga malli por nga halli. Ja përse pjesa demokratike e mediave, në një domethënie ironike, e përcakton emblemën “Rilindje” në një domethënie përkeqësuese; ndërsa e njëjta fjalë, në testatën e gazetës së parë pluraliste (Rilindja Demokratike), nënkuptonte përballimin me mjete demokratike të revanshit, që shfrytëzonte djallëzisht efektet e asaj mendësie, të cilën e cekëm më sipër. Kjo mendësi enveriste është e jashtëkohshme. Anakronizmi qëndron në atë se, po të jetësohej një blasfemi e tillë, oreksi do të mund të shtohej duke kërkuar edhe bustet e statujat e Stalinit(!). A nuk e quajti stalinist veten diktatori ynë, gjer në fund të tjetër, në prillin e vitit 1985? Por në Europë, - ku e majta e Edi Ramës shprehet me hipokrizi se dëshiron ’të integrohet’,- e ka pas denoncuar Stalinin 56 vite më parë. Ndërsa Rama, ky “euroatlantist” fals, gdhihej në Pezë në çdo mes shtatori për t’i bërë lavde stalinistit E. Hoxha, përkrah veteranëve, për të cilët kishte shkruar në “Refleksionet” se duheshin varur në litar (!). Dhe Partia e Punës e tyre, duhej nxjerrë jashtë ligjit! Jo vetëm për këto inkoherenca të bujshme, por edhe për gafat e rënda që nuk iu ndanë kurrë “kurikulumit” të tij, është vënë në dyshim gjendja e tij mendore. Siç ndodh edhe sot e kësaj dite në sjelljen e tij ndaj diplomatit Egin Ceka, me dhunën e tij të zakontë verbale (“Kush të solli ty këtu?), madje edhe fizike. “Kurbani” i tij, një libër nihilist fund e krye ndaj personave të shumtë - që i sheh të gjithë në optikën e tij denigruese,- atij gazetarit me prirje për ta ngritur tirazhin e gazetës së tij, që ia nxirrte të gjitha skandalet e gjyqit skandaloz të divorcit ndaj një aktoreje të talentuar, ia falte “gjynahet”, sepse tanimë ishte aleati i tij. Kjo ishte e mjaftueshme që të bënte sikur nuk kuptonte se i ishte dokumentuar dhe paraqitur me fac símile gjyqësore i gjithë karakteri i zvetënuar i të paditurit, në gjyqin e divorcit të Ramës: Mospranimi i shpenzimeve për djalin e mitur; mosnjohjen e kësaj fëmije, sepse “nuk ishte djali i tij, meqë kishte ndërprerë bashkëjetesën dhe nuk i dilnin llogaritë që të ishte i veti”. Se kjo ndërprerje e marrëdhënieve intime nuk përkonte, pra, për shkak se nusja kishte vajtur me prindërit e të paditurit në Himarë për verim, ndërsa ai ishte jashtë shtetit në atë kohë, e të tjera, e të tjera. Por ajo që qé vërtet e çuditshme, ishte se të gjitha këto absurditete, ia vishte, për interesa vetjake politike, doktor Berishës! Nëse ndokujt i duket e pabesueshme, le të lexohet “Kurbani” në faqen 35-36, kur ai dha një ulërimë si i ndërkryer në bulevard... “Oooo doktooor”! Ai deshi të përligjë këtë shpërthim skizofrenik, duke provuar se nuk i skuqet, as i zverdhet lëkura, me kusht që të ndihmohet me çdo kusht që të bëhet... kryeministër, paçka se synon të mbledhë në aradhet e tij “as të djathta, as të majta” qoftë edhe qelbësirat, se paska dëgjuar që Makiaveli ka thënë se qëllimi i justifikon mjetet... Në përçartje të tjera, që druaj se bëhem i mërzitshëm ta citoj me faqen përkatëse, i jep lustrën vetvetes (kjo vetvetja përbën të vetmin personazh pozitiv në “Kurban” që është kuintesenca e mllefeve), pra thotë se ai vetë është i përkorë dhe nuk flet me përbuzje ndaj të tjerëve. Por në të gjitha debatet politike, sa herë flet për kryetarin e PD-së, i dhëmb goja të shtojë edhe fjalën “zoti” përpara. Gjithmonë e vazhdimisht flet me ‘Saliu’. Dhe kundërshtarit të tij në ballafaqimin për kandidaturën e kryetarit të Bashkisë, z. Lulzim Basha, e quante me kapadaillëk ‘Lulzimi’ apo, më me zemëratë akoma, ‘Lulzim Saliu’! Ndërsa këta politikanët e djathtë e kanë quajtur, në mënyrë të pandashme, z. Rama! Kjo i ka bërë edhe disa nga papagajtë e vet të flasin me të njëjtën mënyrë përbuzëse édhe disa nga gojëshpatët më të shkapërderdhur në fjalor të tij, me mllefin e induktuar nga Edi Rama. Mjaft prej tyre janë gjobitur për shpifje në akuza sajesash të ëndërruara nga ustai i këtij stili të të folurit, Edvinit. *** Tani, pas këtij pasqyrimi, që shpjegon se përse jemi në njëlloj autocensure, mjafton që të krahasohemi me vende që janë prej kohësh në BE. Kryebashkiaku i Romës, Xhani Alemano, bën testin antidrogë përpara rikandidimit. Pas këtij titulli, “tronditet opozita e Edvinit”, - shprehet në mënyrë fare të ngjeshur “55-a”, në faqe të parë. Mjaft personalitete të komunitetit europian kanë dhënë dorëheqjen për evazion fiskal. Te ne Edi Rama bën veprime të një çekuilibruari mendor (si në Vjenë, në lajmin më të freskët), dhe të dy analistët, në atë stacionin televiziv që përmendëm në fillim, i hodhën ujë verës: dhunën gojore dhe fizike të Edit ndaj një diplomatit tonë, Egin Cekës, tashmë i atashuar pranë institucioneve të larta të komunitetit europian, e quajtën “mungesë kontrolli”. Eufemizëm për të shmangur fjalën më të rëndë, “dhunë?”. Nëse flasim me delikatesa të tilla, kjo do të kishte kuptimin se ndryshojmë nga Perëndimi, që s’ka paragjykime të kësaj natyre për t’i zbutur cilësimin një nevrastreniku, aq më tepër një psikopati. Dhe nuk do të kishin, po ashtu, asnjërën nga trajtat më të lehta të autocensurës për të bërë hetime të natyrshme nëse ndonjëri ndaj politikanët e mëdhenj kishte apo nuk kishte kartelë në psikiatri. Po të ishim si në e Perëndim, njëri ndër eksponentët e shquar të fjalës së shkruar nuk do të heshtte kur RD-ja e datës 6 dhjetor 2009, shkruante në faqe të parë: “Si ndërhyri shkrimtari (emër e mbiemër) që Ramës të mos i jepnin armë në zbor: Ka probleme mendore”. Në shtjellimin gjerësisht të këtij shkrimi ballor thuhej se në shtator të vitit 1985 i ishin lutur Aneta dhe Kristaqi, që të shkonte në garnizonin e Burrelit e” t’u lutej eprorëve të Repartit Ushtarak të mos pajisej me armë se rrezikohej jeta e të tjerëve”. Edhe njëherë: Asnjë përgjigje nga shkrimtari, që përmendej me emër! Këtë avantazh, pasojë e mendësisë enveriste që na u përçua gjer në ditët tona, kryetari i PS-së po e përfiton me të dy duart. Nuk më duket e nevojshme te zgjatem më tepër për dhunën ndaj një diplomati, se do të flasin, siç kanë folur, edhe të tjerët...